Emek Bayramı Düşünceleri: Üretim Biçimlerinin Evrimi ve Kapitalizmin Sakıncaları

1 Mayıs Uluslararası İşçi Bayramı, 1886 yılında ABD'nin Chicago kentinde işçilerin 8 saatlik çalışma süresi talebiyle gerçekleştirdiği büyük grevi anmaktadır. Her yıl bu dönemde, bazı ekonomistler iş yasalarının kaldırılmasını ve tamamen serbest istihdam sisteminin gerçekleştirilmesini savunmaktadır.

Ancak, ekonomik teorilerin ve görüşlerin bir tarafı olduğunu kabul etmemiz gerekiyor. Tarafını dikkatlice gizlemeye çalışan ekonomistler, bir kez konuşmaya başladıklarında gerçek eğilimlerini ortaya koyacaklardır. Bu kişilerin durumu genellikle kapitalistlere veya işverenlere yöneliktir, "kapitalistlerin köpeği" olarak adlandırılabilir.

Onların ortaya koyduğu argümanlar, örneğin 5 gün 8 saatlik çalışma düzeninin ticaret savaşlarına hatta sıcak savaşlara yol açacağı düşüncesi tamamen yanlıştır. Aksine, aşırı mesai ve aşırı üretim, kapitalistleri yurtdışı pazarlarını keşfetmeye zorlamış ve böylece 17. ile 19. yüzyıllar arasında küresel sömürge savaşlarını tetiklemiştir.

İnsanın üretimi basitçe üç aşamaya ayrılabilir:

1. Kendine yeterlilik aşaması: Sadece kendi ihtiyaçlarını karşılamak için üretim yapmak, başkalarıyla rekabet etmemek.

2. Başkalarının ihtiyaçlarını karşılama aşaması: Pazar talebine göre üretimi artırmak, doygunluğa ulaşıncaya kadar.

3. Kar için üretim aşaması: Gerçek talebi umursamadan, sadece kâr elde edebildiği sürece üretimi sürekli artırmak.

Üçüncü aşama, tipik bir kapitalist üretim biçimidir. Bu modelde, kapitalistler çılgınca fırsat peşinde koşarak, nerede büyük kâr olduğunu gördüklerinde oraya dalarak büyük ölçekte üretim yaparlar. Bu kaçınılmaz olarak arz fazlasına yol açar ve nihayetinde çoğu ürün değer kaybeder ve sıfıra düşer.

Kapitalist üretim tarzının temel sorunu, insanı kar elde etmenin aracı olarak görmesidir, bir amaç olarak değil. Para, insanların ihtiyaçlarını karşılamak için bir araç olmaktan çıkıp, insanların efendisi haline gelmiştir. İnsan, paranın değer kazanmasının aracı haline gelmiş, hatta gerçek bir hayvandan daha aşağı bir seviyeye inmiştir.

Bu nedenle, kapitalistlerin en çok korktuğu şey işçilerin "yatan" olmasıdır. Eğer herkes mali özgürlüğe ulaşırsa, kim onlara kar yaratacak? Bu yüzden, herkesin kapitalistler gibi çalışmadan kazanabileceğini savunan "mali özgürlük" idealleri genellikle zeka vergisi ve hasat makineleridir.

Sıradan işçiler için makul bir mali özgürlük mantığı belki de şudur: On yıl süren sıkı bir çalışmayla, bir ömür boyu özgürlüğü kazanmak. Üretkenliğin artmasıyla, belki de gelecekte sadece bir yıl çalışarak ömür boyu özgürlük elde edilebilecek.

Mevcut tarihsel aşamada, işçi sınıfı nasıl zorlukların üstesinden gelebilir? Anahtar, sorunlara daha yüksek bir açıdan bakmaktır. Eğer kapitalistlerin davranışları esasen kör bir şekilde trendleri takip ediyorsa, akıllıca bir hareket, bu süreçte yer almaktan kaçınmak ve aşırı üretim ile kapitalin çılgınlığının zayıflıklarını kullanarak gerçekten kıt kaynakları elinde bulundurmaktır.

Sonuç olarak, bu Emek Bayramı'nda mevcut üretim yöntemlerini sorgulamalı, işçilerin haklarını koruyacak ve toplumsal ilerlemeyi destekleyecek bir yol arayışına girmeliyiz.