Cross-chain protokolünün güvenlik zorlukları ve LayerZero'nun sınırlamaları

Son yıllarda, cross-chain protokollerinin güvenlik olayları sıkça yaşandı ve bu olayların neden olduğu kayıplar büyük boyutlara ulaştı, hatta Ethereum ölçeklendirme çözümlerinin neden olduğu sorunları aştı. Bu, cross-chain protokollerinin güvenlik sorunlarını çözmenin önemini ve aciliyetini vurgulamaktadır. Ancak, halkın bu protokollere dair bilgisi sınırlı olduğundan, güvenlik seviyelerini doğru bir şekilde değerlendirmek zor.

Birçok cross-chain çözümü arasında, LayerZero basit bir mimari tasarım benimsiyor gibi görünüyor. İletişim için Relayer aracılığıyla zincirler arası iletişim sağlıyor ve Oracle tarafından denetleniyor. Bu tasarım, geleneksel üçüncü bir zincir konsensüs sürecini ortadan kaldırarak kullanıcılara hızlı bir cross-chain deneyimi sunuyor. Ancak, bu sadeleştirilmiş mimari potansiyel güvenlik risklerini de beraberinde getiriyor.

Öncelikle, LayerZero çoklu düğüm doğrulamasını tek bir Oracle doğrulamasına indirgedi ve güvenlik katsayısını önemli ölçüde azalttı. İkincisi, bu model Relayer ve Oracle'ın birbirinden bağımsız olduğu varsayımına dayanıyor, ancak bu güven varsayımını kalıcı olarak sürdürmek zor ve kripto doğasına aykırı; komplo kurma kötü niyetini temelden önleyemez.

Açık Relayer erişiminin bu sorunları çözebileceği yönünde görüşler var. Ancak, operatör sayısını artırmak merkeziyetsizleşmek anlamına gelmez, bu sadece sistemi izin gerektirmeyen hale getirir, güvenliğini artırmaz. LayerZero'nun Relayer'ı esasen hala bir güvenilir üçüncü taraftır, Oracle'a benzer.

Daha önemlisi, LayerZero uygulamanın güvenliğinden sorumlu değildir. LayerZero'yu kullanan bir proje, yapılandırma düğümlerinin değiştirilmesine izin veriyorsa, bir saldırgan kendi düğümünü değiştirerek mesajları sahteleyebilir. Bu potansiyel risk karmaşık senaryolar altında daha da ciddi hale gelebilir.

Esasen, LayerZero daha çok bir ara yazılım (Middleware) gibidir, gerçek bir altyapı (Infrastructure) değil. Ekosistem projelerine bir bütün olarak güvenlik sağlama kapasitesine sahip değildir, bu da onu geleneksel altyapılardan temel olarak ayırır.

Bazı güvenlik ekipleri LayerZero'nun potansiyel açıklarını belirtti. Örneğin, eğer kötü niyetli bir aktör LayerZero yapılandırmasına erişim sağlarsa, sistemi manipüle edebilir ve fonların çalınmasına neden olabilir. Ayrıca, LayerZero'nun aracıları kritik bir açık buldu ve bu, iç kişiler veya tanınan kimlikteki ekip üyeleri tarafından kullanılabilir.

Bitcoin beyaz kitabını incelediğimizde, merkeziyetsizlik ve güvensizlik kavramlarının temelinde yatan fikirleri görebiliriz. Ancak, LayerZero'nun tasarımı bu ilkelerle çelişiyor gibi görünüyor. Kullanıcıların Relayer, Oracle ve LayerZero ile uygulama geliştiren geliştiricilere güvenmesini gerektiriyor; ayrıca çoklu imza süreçlerine katılan taraflar da önceden belirlenmiş ayrıcalıklı rollerdir. Daha önemlisi, LayerZero'nun cross-chain sürecinde herhangi bir dolandırıcılık kanıtı veya geçerlilik kanıtı üretilmiyor, bu kanıtların zincir üzerinde doğrulanmasından bahsetmiyorum bile.

Bu nedenle, LayerZero kendisini merkeziyetsiz bir altyapı olarak tanımlasa da, aslında "Satoshi Konsensüsü"'nün temel ilkelerine tam olarak uymamaktadır. Eğer bir cross-chain protokolü gerçek merkeziyetsiz güvenliği sağlayamıyorsa, finansman büyüklüğü veya kullanıcı trafiği ne olursa olsun, nihayetinde saldırılara karşı yeterli dayanıklılık göstermediği için başarısız olabilir.

Gerçekten merkeziyetsiz bir cross-chain protokolü inşa etme konusunda, sektörde daha fazla keşif ve yenilik yapılması gerekmektedir. Örneğin, bazı görüşler cross-chain protokollerinin güvenliğini ve merkeziyetsizliğini artırmak için sıfır bilgi kanıtı gibi teknolojilerin kullanılmasının dikkate alınabileceğini öne sürmektedir. Ancak, bu sorunları gerçekten çözmek için öncelikle mevcut çözümlerin sınırlamalarını kabul etmek ve blockchain'in temel ilkelerine uygun çözümler arayışını sürdürmek gerekmektedir.